مفرح ذات!!
گفت شخصی شبی به زوجه ی خويش
سخنی از تو می‌کنم تفتيش
وقت صحبت چو حاصل آمد کام
اولش بهتر است يا انجام
زن زشوهرش چو اين سخن بشنيد
غنچه آسا زير لب خنديد
در جوابش بگفت مردانه
سخنی راست شوخ و رندانه
نشنيدی که افصح الشعراء
در گلستان به نثر کرده ادا
چون فرو می‌رود ممد حيات
چون برآيد بود مفرح ذات!
