علی ابن ابیطالب و کشتار ایرانیان
علی خطا ب به مردم کوفه گفت: ای مردم کوفه، شما شوکت عجمان را ...برديد.
(تاريخ طبری، جلد 6 ص 2208)
در زمان امام علی، مردم استخر چندين بار قيام کردند. علی در يکی از آن موارد
«عبدالله بن عباس» را در راس لشکری به آنجا گسيل داشت و شورش توده ها
را در سيل خون فرونشاند (فارسنامه ابن بلخی، ص 136). در مورد ديگر که
مردم استخر شوروش کردند، امام علی « زياد بن ابيه » که از خونخواری و
آدمکشی به انوشيروان دوم لقب گرفته بود به آنجا گسيل داشت تا به سرکوبی
اين قيام بپردازند. در مورد جنايات و کشتار مردم استخر توسط زياد بن ابيه
کتابها و روايت زيادی نوشته و نقل شده است(رجوع کنيد به کتاب
مروج الذهب، جلد دوم ص29).
• • در سال 39 هجری مردم فارس و کرمان نيز سر به شورش گذاشتند و
حکام ستمگر امام علی را از شهر خود بيرون کردند. امام علی مجددا
زياد بن ابيه را به آنجا گسيل داشت و لشکريان وی از هيچ جنايتی فروگذاری
نکردند. (تاريخ طبری، جلد 6، صفحه 2657 و يا فارسنامه، ص 136)
• • مردم خراسان نيز در زمان امام علی برای چندين بار قيام کردند و چون
چيزی نداشتند بعنوان باج و خراج بپردازند، از دين اسلام برگشته و به مقاومت
سخت و جانانه ای دست زدند. امام علی «جعده بن هبيره» را بسوی خراسان
فرستاد. او مردم نيشاپور را محاصره کرد تا مجبور به صلح شدند.
( تاريخ طبری، جلد 6، ص 2586 و فتوح البلدان ص 292)
• • در زمان امام علی مردم شهر ری نيز سر به طغيان برداشتند و از پرداخت
خراج خوداری کردند. امام علی، «ابوموسی» را با لشکری زياد به سرکوب
شورش فرستاد و امور آنجا را بحال نخستين برگرداند. ابوموسی پيش از اين
طغيان نيز، يکبار ديگر بدستور امام علی به جنگ مردم شهر ری گسيل شده بود.
(فتوح البلدان ص 150)
• • به روزگا ر خلافت علی بن ابی طالب، چون پايان سال 38 و آغاز
سال 39 بود، حارث بن سره عبدی، به فرمان علی لشکر به خراسان کشيد و
پيروز شد، غنيمت بسيار و بردهء بی شمار بدست آورد. تنها در يک روز، هزار
برده ميان يارانش تقسيم کرد. لکن سرانجام خود و يارانش، جز گروهی اندک، در
سرزمين قيقان (سرحد خراسان) کشته شد. (فتوح البلدان، بلاذری)
• • علی بن ابی طالب، عبدالرحمن بنی جز طائی را به سيستان فرستاد. لکن
حسکه حبطی وی را بکشت، پس علی فرمود: ببايد که چهار هزار تن از حبطيان
را به قتل رسانيم. وی را گفتند: حبطيان پانصد تن هم نشوند. (فتوح البلدان، بلاذری)
• • علی ولايت آذربايجان را نخست به سعيد بن ساريه خزاعی و سپس به
اشعث بن قيس داد. يکی از شيوخ آذربايجان نقل می کند که وليد بن عقبه همراه
با اشعث بن قيس به آذربايجان می آيند . و چون وليد آن ديار را ترک کرد ، مردم
آذربايجان قيام کردند. اشعث از وليد طلب ياری کرد و وليد برای ياری وی سپاهی از
کوفه به در آنجا گسيل داشت. اشعث، حان به حان (حان= خانه به خانه) فتح کرد و
پيش رفت. و پس از فتح آذربايجان گروهی از تازيان اهل عطا را بياورد و در آنجای
ساکن ساخت و آنان را فرمان داد که مردم را به اسلام خوانند. (فتوح البلدان، بلاذری)
علی در کشتارهای جمعی
علی پس از پیروزی بر قبیله” بنی قریظه” تعداد 900 نفر از مردان
قبیله را در مقابل گو دالهایی که از پیش کنده بودند سر بریدند.
(تاریخ طبری. جلد 3 . صفحه 1088)
پیامبر بگفت تا در زمین گودالها بکندند و ” علی” و” زبیر” در حضور پیامبر
گردن انها را زدند. (تاریخ طبری .جلد 3. صفحه 1093)
کشتار خاندان “ازد”:
علی و یارانش در یک روز تعداد 2500 نفر از خاندان “ازد” را سر بریدند.
بنحوی که کسی زنده نماند تا دیگری را دلداری دهد.
(مروج الذهب . جلد اول . صفحه 729)
3- کشتار خوارج :
در نهم صفر سال 38 هجری در محلی واقع در دشت
نهروان جنگ خونینی بین لشگریان علی و خوارج روی داد که در
این جنگ در حدود 1800 نفر از خوارج بقتل رسیدند.
4- نبرد “لیله الحریر”:
علی در نبردی بنام “لیله الحریر” در حدود 500 تا 900 نفر را از دم تیغ گذراند.
(منتهی الا مال . جلد 1. صفحه 153
5) عبدلله خررمی با 70 نفر از همراهانش از بيم جان به دژی پناه برد. به دستور
امام علی، دژ به آتش کشيده شد که در جريان آن تمامی اين افراد زنده زنده در آتش
سوختند؛ بطوری که بوی گوشت بريان شده اين انسانهای نگون بخت در هوا پخش
و مردم را آزار داد.
(علی مرزی نامتناهی، حس صدر، ص 199)
6 ) بعد از مرگ محمد ، عده ای از مردم قبايل از اسلام برگشتند از شادی مرگ
محمد به زنانشان فرمودند که دستان خود را حنا بگذارند.
( قصص النبيا نيشاپوری، ص 455) .
ابوبکر ، عمر و علی بفوريت دستور دادند که هر که از دين برگشته، گردن زنند و
با آتش بسوزانند و زن و بچه اشان را به اسارت برند
(تاريخ طبری، جلد 4 ص 1379، 1380، 1394 ، 1407 و جلد 6 ،
ص ص 2420 و 2665) . در جريان اين کشتارها، شمشيرهای خالد ابن وليد
و امام علی برنده تر از ديگران عمل کرد. تاريخ طبری درباره ی کشتارهای
« خالد بن وليد» می نويسد: " آنانکه دست رنگ کرده بودند و شادی و شعف در
اثر درگذشت پيامبر اسلام نشان داده بودند همه را بکشت و به آتش بسوخت و
فرمود تا سرهايشان گرد کنند و پايه ديگ کنند و آتش در تن های ايشان زد و همه
را بسوخت". همين کتاب در مورد نقش علی در سوزاندن اجساد مردم در جريان
اين کشتارها می نويسد: " علی تنهای آنان را در آتش سوزاند و خاکستر نمود."
(تاريخ طبری، جلد چهارم ص ص 1380 و 1464 و جلد ششم صفحات 2420 تا 2265)
علی بعنوان يک دژخيم
) شاعری بنام « حويرث بن نقيذ » که با سخنان شيوا و افشاگريانه ی خود موجبات
اذيت و آزار محمد پيامبر خدا را برانگيخته و همچنين شتر دختران محمد، فاطمه و
ام کلثوم را رَم داده بود به فرمان محمد رسول خدا و توسط علی امام اول شعيان، در
جريان يک توطئه به قتل رسيد. (رجوع شود به تاريخ طبری ج 3 ص 1188 و
سيره ابن هشام ج 2 ص 273)
2) پيرمردی بنام « مغيره » که از ترس محمد گريخته بود، بوسيله امام علی
دستگير و سر بريده شد. (دفتر زنان پيغمبر، عمادزاده ص 316 و 317)
3) امام علی شاهرگ مردانی را بريد و بمانند مرغان نيم بسمل آنان را در بيابان
رها کرد تا با شکنجه بميرند. ( امام علی، عبدالفتاح، جلد 5، ص 27)
4) پس از شکست ائيل، محمد پيامبر اسلام به علی دستور داد که نضر پسر حارث
را سر بريدند. همينطور در منطقه ای ديگر بنام الظيه از ميان اسرا، عتبه پسر
ابی معيظ بدستور محمد و بدست علی سر بريده شد. (دفتر منتهی الامال، جلد اول، ص 57)
5) مردی بنام عتبه که بخاطر عدم پخش مساوی غنائم بين لشکر اسلام به صورت
محمد تف کرده بود، بوسيله علی سر بريده شد. (تاريخ طبری، جلد 5، ص 1103)
(تاريخ طبری، جلد 6 ص 2208)
در زمان امام علی، مردم استخر چندين بار قيام کردند. علی در يکی از آن موارد
«عبدالله بن عباس» را در راس لشکری به آنجا گسيل داشت و شورش توده ها
را در سيل خون فرونشاند (فارسنامه ابن بلخی، ص 136). در مورد ديگر که
مردم استخر شوروش کردند، امام علی « زياد بن ابيه » که از خونخواری و
آدمکشی به انوشيروان دوم لقب گرفته بود به آنجا گسيل داشت تا به سرکوبی
اين قيام بپردازند. در مورد جنايات و کشتار مردم استخر توسط زياد بن ابيه
کتابها و روايت زيادی نوشته و نقل شده است(رجوع کنيد به کتاب
مروج الذهب، جلد دوم ص29).
• • در سال 39 هجری مردم فارس و کرمان نيز سر به شورش گذاشتند و
حکام ستمگر امام علی را از شهر خود بيرون کردند. امام علی مجددا
زياد بن ابيه را به آنجا گسيل داشت و لشکريان وی از هيچ جنايتی فروگذاری
نکردند. (تاريخ طبری، جلد 6، صفحه 2657 و يا فارسنامه، ص 136)
• • مردم خراسان نيز در زمان امام علی برای چندين بار قيام کردند و چون
چيزی نداشتند بعنوان باج و خراج بپردازند، از دين اسلام برگشته و به مقاومت
سخت و جانانه ای دست زدند. امام علی «جعده بن هبيره» را بسوی خراسان
فرستاد. او مردم نيشاپور را محاصره کرد تا مجبور به صلح شدند.
( تاريخ طبری، جلد 6، ص 2586 و فتوح البلدان ص 292)
• • در زمان امام علی مردم شهر ری نيز سر به طغيان برداشتند و از پرداخت
خراج خوداری کردند. امام علی، «ابوموسی» را با لشکری زياد به سرکوب
شورش فرستاد و امور آنجا را بحال نخستين برگرداند. ابوموسی پيش از اين
طغيان نيز، يکبار ديگر بدستور امام علی به جنگ مردم شهر ری گسيل شده بود.
(فتوح البلدان ص 150)
• • به روزگا ر خلافت علی بن ابی طالب، چون پايان سال 38 و آغاز
سال 39 بود، حارث بن سره عبدی، به فرمان علی لشکر به خراسان کشيد و
پيروز شد، غنيمت بسيار و بردهء بی شمار بدست آورد. تنها در يک روز، هزار
برده ميان يارانش تقسيم کرد. لکن سرانجام خود و يارانش، جز گروهی اندک، در
سرزمين قيقان (سرحد خراسان) کشته شد. (فتوح البلدان، بلاذری)
• • علی بن ابی طالب، عبدالرحمن بنی جز طائی را به سيستان فرستاد. لکن
حسکه حبطی وی را بکشت، پس علی فرمود: ببايد که چهار هزار تن از حبطيان
را به قتل رسانيم. وی را گفتند: حبطيان پانصد تن هم نشوند. (فتوح البلدان، بلاذری)
• • علی ولايت آذربايجان را نخست به سعيد بن ساريه خزاعی و سپس به
اشعث بن قيس داد. يکی از شيوخ آذربايجان نقل می کند که وليد بن عقبه همراه
با اشعث بن قيس به آذربايجان می آيند . و چون وليد آن ديار را ترک کرد ، مردم
آذربايجان قيام کردند. اشعث از وليد طلب ياری کرد و وليد برای ياری وی سپاهی از
کوفه به در آنجا گسيل داشت. اشعث، حان به حان (حان= خانه به خانه) فتح کرد و
پيش رفت. و پس از فتح آذربايجان گروهی از تازيان اهل عطا را بياورد و در آنجای
ساکن ساخت و آنان را فرمان داد که مردم را به اسلام خوانند. (فتوح البلدان، بلاذری)
علی در کشتارهای جمعی
علی پس از پیروزی بر قبیله” بنی قریظه” تعداد 900 نفر از مردان
قبیله را در مقابل گو دالهایی که از پیش کنده بودند سر بریدند.
(تاریخ طبری. جلد 3 . صفحه 1088)
پیامبر بگفت تا در زمین گودالها بکندند و ” علی” و” زبیر” در حضور پیامبر
گردن انها را زدند. (تاریخ طبری .جلد 3. صفحه 1093)
کشتار خاندان “ازد”:
علی و یارانش در یک روز تعداد 2500 نفر از خاندان “ازد” را سر بریدند.
بنحوی که کسی زنده نماند تا دیگری را دلداری دهد.
(مروج الذهب . جلد اول . صفحه 729)
3- کشتار خوارج :
در نهم صفر سال 38 هجری در محلی واقع در دشت
نهروان جنگ خونینی بین لشگریان علی و خوارج روی داد که در
این جنگ در حدود 1800 نفر از خوارج بقتل رسیدند.
4- نبرد “لیله الحریر”:
علی در نبردی بنام “لیله الحریر” در حدود 500 تا 900 نفر را از دم تیغ گذراند.
(منتهی الا مال . جلد 1. صفحه 153
5) عبدلله خررمی با 70 نفر از همراهانش از بيم جان به دژی پناه برد. به دستور
امام علی، دژ به آتش کشيده شد که در جريان آن تمامی اين افراد زنده زنده در آتش
سوختند؛ بطوری که بوی گوشت بريان شده اين انسانهای نگون بخت در هوا پخش
و مردم را آزار داد.
(علی مرزی نامتناهی، حس صدر، ص 199)
6 ) بعد از مرگ محمد ، عده ای از مردم قبايل از اسلام برگشتند از شادی مرگ
محمد به زنانشان فرمودند که دستان خود را حنا بگذارند.
( قصص النبيا نيشاپوری، ص 455) .
ابوبکر ، عمر و علی بفوريت دستور دادند که هر که از دين برگشته، گردن زنند و
با آتش بسوزانند و زن و بچه اشان را به اسارت برند
(تاريخ طبری، جلد 4 ص 1379، 1380، 1394 ، 1407 و جلد 6 ،
ص ص 2420 و 2665) . در جريان اين کشتارها، شمشيرهای خالد ابن وليد
و امام علی برنده تر از ديگران عمل کرد. تاريخ طبری درباره ی کشتارهای
« خالد بن وليد» می نويسد: " آنانکه دست رنگ کرده بودند و شادی و شعف در
اثر درگذشت پيامبر اسلام نشان داده بودند همه را بکشت و به آتش بسوخت و
فرمود تا سرهايشان گرد کنند و پايه ديگ کنند و آتش در تن های ايشان زد و همه
را بسوخت". همين کتاب در مورد نقش علی در سوزاندن اجساد مردم در جريان
اين کشتارها می نويسد: " علی تنهای آنان را در آتش سوزاند و خاکستر نمود."
(تاريخ طبری، جلد چهارم ص ص 1380 و 1464 و جلد ششم صفحات 2420 تا 2265)
علی بعنوان يک دژخيم
) شاعری بنام « حويرث بن نقيذ » که با سخنان شيوا و افشاگريانه ی خود موجبات
اذيت و آزار محمد پيامبر خدا را برانگيخته و همچنين شتر دختران محمد، فاطمه و
ام کلثوم را رَم داده بود به فرمان محمد رسول خدا و توسط علی امام اول شعيان، در
جريان يک توطئه به قتل رسيد. (رجوع شود به تاريخ طبری ج 3 ص 1188 و
سيره ابن هشام ج 2 ص 273)
2) پيرمردی بنام « مغيره » که از ترس محمد گريخته بود، بوسيله امام علی
دستگير و سر بريده شد. (دفتر زنان پيغمبر، عمادزاده ص 316 و 317)
3) امام علی شاهرگ مردانی را بريد و بمانند مرغان نيم بسمل آنان را در بيابان
رها کرد تا با شکنجه بميرند. ( امام علی، عبدالفتاح، جلد 5، ص 27)
4) پس از شکست ائيل، محمد پيامبر اسلام به علی دستور داد که نضر پسر حارث
را سر بريدند. همينطور در منطقه ای ديگر بنام الظيه از ميان اسرا، عتبه پسر
ابی معيظ بدستور محمد و بدست علی سر بريده شد. (دفتر منتهی الامال، جلد اول، ص 57)
5) مردی بنام عتبه که بخاطر عدم پخش مساوی غنائم بين لشکر اسلام به صورت
محمد تف کرده بود، بوسيله علی سر بريده شد. (تاريخ طبری، جلد 5، ص 1103)
۱ نظر:
مشهور است که فقط در قادسیه بیش از صد هزار از ایرانیان را قتل عام کرده اند!بسیار جای تأسف است که هنوز عده ای از ایرانیان برای این جنایتکاران و قاتلان مردم ایران عزا میگیرند و بر مزار این لعنتی ها به زیارت می روند.لعنت همه خلایق بر محمد و ابوبکر و عمر و عثمان و علی باد
ارسال یک نظر