نامه آيت الله پسنديده برادر خمينی به وی در تاريخ ۱۵ مرداد ۱۳۶۲
آیت الله خمینی و آیت الله مرتضی پسندیده برادر آیت الله خمینی
ناله ها از هر سو به گوش می رسد و نفرينش به ارباب عمايم عالمی را گرفته است . بر اساس آنچه هر روز مشاهده می کنيم و آن چيزهايی که به گوش ما ميرسد و خودمان احيانا در جريان آن قرار می گیریم ؛مردم هر ساعت دست به آسمان دارند و آرزوی بازگشت اوضاع گذشته را می کنند. آيا اين ناله ها را شما می شنويد ؟يا ماشا الله با حصاری که دور شما کشيده اند ؛شما هم حکايت آن چوپان را داريد که گرگ به گله اش زده بود ولی او بی خبر مشغول دوشيدن ميش مورد علاقه اش بود و هيچ از جای نجنبيد تا لحظه ای که گرگ سراغ خودش آمد.اول ميش او را به پنجه ای دريد بعد هم خودش را... روزی که در خمین و به دستور حزب جمهوری و با تمهید و توطئه ای که گمان ندارم بدور از اطلاع شما بوده؛ عمامه از سر من کشیدید و از هیچ اهانتی ابا نکردند ؛من ذره ای گلایه نکردم .که روزگار جدمان پیش چشم بود. روزی که آن سید بیچاره(1) را که فقط قصد خدمت داشت و خود شما صد بار گفته بودید که از فرزند به من نزدیکتر است ؛با آن افتضاح از ریاست جمهوری خلع کردند و یک بدبخت بد عاقبت(2) را که اداره یک کاروانسرا هم از عهده اش بر نمی آمد به ریاست جمهوری این مملکت بزرگ و معتبر تعیین کردند ؛به شما گفتم این شیاطین قصد دیگری دارند و می خواهند از این عروسک برای اجرای مقاصد خود استفاده کنند. اما شما به جای گوش دادن به این حرفهای مصلحانه رو در هم کردید و حتی حرمت برادر بزرگ را هم رعایت ننمودید. من که مثل عقیل بن ابوطالب مال و جاه و مقام نخواسته بودم که شما حکم به داغ کردن دلم دادید و سر پیری اهانتی به من روا داشتید که در زمان شاه هم کسی جرات اعمال آن را نداشت. روزی که دستور دادید همه صندوقها را به نام علی آقا خامنه ای باز کنند؛ من و دو سه آدم دلسوز که حداقل یکیشان ؛یعنی شیخ علی آقا تهرانی بیست سال شاگرد خاص و مورد محبت شما بود ؛به شما نوشتیم که این انتخاب ایران را بر باد میدهد ؛گوش نکردید و حالا می بینید انچه نباید می دیدید. این همه خونها ریخته شد ؛اینهمه جنایات وقوع پیدا کرد که از ذکر آن به خود میلرزم که مبادا قطره ای از این خونها به سبب اخوت من و شما دامن مرا بگیرد ؛فقط برای اینکه شما به جای گوش سپردن به آنها که هم به اسلام و هم به ایران علاقه مند بودند ؛گوش به شیاطین دادید. شما چگونه بر مسند ولایت مینشینید؟ به آدمهای بدنامی مثل رفسنجانی و مشکینی و صانعی و جلادانی مثل آن شیخ بدکاره گیلانی و موسوی تبریزی و دههاو دهها آدم خبیث و بد عهد را قدرت و مقام می دهید ؛آنوقت سادات عالیقدری را مثل حاج آقا حسن قمی ؛سبط آن افتخار ازلی تشیع؛حاج آقا حسین قمی طاب ثراه و آقای حاج سید کاظم شریعتمداری ؛مرجع بر حق شیعه مولا علی را به آن خفت خانه نشین می کنید و مرجعیت را از آنها سلب می کنید ؛از آنها که خود با اشک و ناله های من بیست سال پیش حکم مرجعیت شما را امضا کردند و به شاه دادند تا از آزار و توهین به شما ممانعت شود. شما خود بهتر از هر کسی می دانید که من از ابتدا با مداخله روحانیون در امور کشوری و لشگری مخالف بودم و به شما گفتم وقتی ما مصدر کار شویم اگر کارها مطابق خواست مردم نباشد همه نفرت متوجه ما خواهد شد و در نهایت اسلام ضرر خواهد دید . آیا امروز نتیجه ای بجز این حاصل شده است ؟ این مردمی که در راه اسلام از جان می گذشتند و در زمان شاه از فکلی و بازاری و دانشجو و زن شعایر دینی را محترم میداشتند ؛امروز نه به دین توجهی دارند و نه برای شعایر دینی ارزشی قایلند .آنها می گویند اگر دین این است که اولیا جمهوری اسلامی اعمال می کنند بهتر است ما کافر باشیم و اصلاً اسم مسلمان روی ما نباشد. با سیاستهای غلط جمعی منبری و مدرس که از اداره خانه خودشان هم عاجزند ؛امروز ایران به نهایت ذلت و خواری در دنیا افتاده است. حتی یک دوست برای ما باقی نمانده است . من با چند روحانی شیعه پاکستانی اخیراحرف میزدم آنها از وضع ایران گریه می کردند و می گفتند در کشور ما سابق شیعه مقام و ارزشی داشت ولی حالا ما تا اسم تشیع را می آوریم ؛می گویند لابد مثل ایران. آقای حاج آقا صدر به من می گفت مردم لبنان؛که در غیبت آقا موسی صدر چشم به ایران داشتند امروز خیلی از ایران زده شده اند .این چه معنا دارد که ما اسلحه از اسراییل بخریم و بعد از جنگ با اسراییل و تحریم جنوب لبنان سخن بگوییم. بنده در مورد جنگ و مسایل آن حرف نمی زنم که خود مثنوی هفتاد من کاغذ است ؛فقط می گویم آیا به گوش شما نمی رسد که بعضی از نور چشمیها چه دست اندازیها به بیت المال مسلمین به اسم جنگ و کمک به جنگ زدگان کرده اند. بیش از ۳ ماه است بنده برای دیدن شما وقت خواسته ام ولی دفتر شما مرتب می گویند وقت ندارید. آنوقت هر روز ملای فلان ده و دادستان بهمان قصبه را به حضور می پذیرید. چون لابد به جز مدح و ثنا نمیگویند و بدبختانه شاید چون خداوند تبارک به من لسان مداحی نداده حتی باید از برادر خود محروم بمانم. بنده گمان دارم که با ارسال این نامه لابد تضییقات و گرفتاریها برای ما بیشتر خواهد شد ولی چون چند روزی است که حس می کنم هر لحظه ممکن است که حق تعالی آرزویم را اجابت کند و اجازه ترک این جهنم فانی را عنایت فرماید ؛لذا به عنوان وصیت یا توصیه و یا خداحافظی برادری با برادرش این جملات را نوشتم. شما وصیت نامه می نویسید و برای خود جانشین تعیین می کنید پس چرا یکباره اسمش را نمی گذارید سلطنت اسلامی به جای جمهوری ؛مگر رسول اکرم جانشین توی وصیت نامه تعیین کرد؟ بجز اینکه مولا علی را که معصوم و منتخب الهی بود به مردم عرضه داشت. شما کدام معصوم را در اطرافتان می بینید؟ شیخ حسینعلی منتظری را که به انداه یک مدرس ساده هم قدرت در ک و فهم ندارد؟شیخ علی مشکینی را که کراهت نفس او کاملا از منظرش هویداست ؟بله کدام معصوم را دیده اید؟ ۱۴ قرن مردم تشخیص می دادند که کدام مرجع اعظم است و کدام یک از علما قابل احترام و اعتماد. حال روزنامه ها یک روزه یک شیخ را آیت العظمی می کنندو دیگری را افقه الفقها. آن شیخ گیلانی جلاد، آیت الله می شود و دسته دسته ثقه الاسلام و حجت الاسلام از کارخانه حکومتی بیرون می آید . اسمش را هم گذاشته اند حکومت جمهوری اسلامی ؛و مسرورید که حکم خدا را در زمین اجرا کرده اید؟ خوشا به سعادت آنها که همان روزهای نخست رفتند و این روزها را ندیدند . من نیز دیر و زود می روم تنها وحشتم برای شماست . خداوند همه را به راه راست هدایت کند.
1- سید ابولحسن بنی صدر اولین رئیس جمهور ایران
2- محمد علی رجایی دومین رئیس جمهور
۲۵ شوال ۱۴۰۳ قمری
قم-مرتضی پسندیده
شیخ علی اقا تهرانی و دکتر محمود مرادخانی فرزند ایشان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر