ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیم
ﺍﻣﯿﺪ ﺯ ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺑُﺮﯾــﺪﯾﻢ،ﺑُﺮﯾــــﺪﯾﻢ
ﺩﻝ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﮐﻪ ﭼﻮ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻧﺸﯿﻨﺪ
ﺍﺯ ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﺑﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﺮﯾﺪﯾﻢ، ﭘﺮﯾﺪﯾﻢ
ﺭَﻡ ﺩﺍﺩﻥ ﺻﯿﺪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﻏﻠﻂ ﺑﻮﺩ
ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺭَﻣﺎﻧﺪﯼ ﻭ ﺭﻣﯿــﺪﯾﻢ،ﺭﻣﯿـــﺪﯾﻢ
کوی ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﺎﻍ ﺍِﺭَﻡ ﻭ ﺭﻭﺿﻪ ﯼ ﺧُﻠﺪ ﺍﺳﺖ
ﺍﻧﮕﺎﺭ ﮐﻪ ﺩﯾـﺪﯾــــــــــــﻢ ﻧﺪﯾﺪﯾﻢ،ﻧﺪﯾـــــﺪﯾﻢ
ﺻﺪ ﺑﺎﻍ ﺑﻬﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺻَﻼﯼ ﮔﻞ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ
ﮔﺮ ﻣﯿﻮﻩ ﯼ ﯾﮏ ﺑﺎﻍ ﻧﭽﯿﺪﯾﻢ،ﻧﭽﯿﺪﯾﻢ
ﺳﺮ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗﺪﻡ ﺗﯿﻎِ ﺩﻋﺎﯾﯿﻢ ﻭ ﺗﻮ ﻏﺎﻓﻞ
ﻫﺎﻥ ! ﻭﺍﻗﻒ ﺩﻡ ﺑﺎﺵ ﺭﺳﯿﺪﯾﻢ، ﺭﺳﯿﺪﯾﻢ
ﻭﺣﺸﯽ ﺳﺒﺐ ﺩﻭﺭﯼ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻗﺴﻢ ﺳﺨﻨﻬﺎ
ﺁﻥ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻧﺸﻨﯿﺪﯾﻢ،شنیدیم
از وحشی
ﺍﻣﯿﺪ ﺯ ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺑُﺮﯾــﺪﯾﻢ،ﺑُﺮﯾــــﺪﯾﻢ
ﺩﻝ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﮐﻪ ﭼﻮ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻧﺸﯿﻨﺪ
ﺍﺯ ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﺑﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﺮﯾﺪﯾﻢ، ﭘﺮﯾﺪﯾﻢ
ﺭَﻡ ﺩﺍﺩﻥ ﺻﯿﺪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﻏﻠﻂ ﺑﻮﺩ
ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺭَﻣﺎﻧﺪﯼ ﻭ ﺭﻣﯿــﺪﯾﻢ،ﺭﻣﯿـــﺪﯾﻢ
کوی ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﺎﻍ ﺍِﺭَﻡ ﻭ ﺭﻭﺿﻪ ﯼ ﺧُﻠﺪ ﺍﺳﺖ
ﺍﻧﮕﺎﺭ ﮐﻪ ﺩﯾـﺪﯾــــــــــــﻢ ﻧﺪﯾﺪﯾﻢ،ﻧﺪﯾـــــﺪﯾﻢ
ﺻﺪ ﺑﺎﻍ ﺑﻬﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺻَﻼﯼ ﮔﻞ ﻭ ﮔﻠﺸﻦ
ﮔﺮ ﻣﯿﻮﻩ ﯼ ﯾﮏ ﺑﺎﻍ ﻧﭽﯿﺪﯾﻢ،ﻧﭽﯿﺪﯾﻢ
ﺳﺮ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗﺪﻡ ﺗﯿﻎِ ﺩﻋﺎﯾﯿﻢ ﻭ ﺗﻮ ﻏﺎﻓﻞ
ﻫﺎﻥ ! ﻭﺍﻗﻒ ﺩﻡ ﺑﺎﺵ ﺭﺳﯿﺪﯾﻢ، ﺭﺳﯿﺪﯾﻢ
ﻭﺣﺸﯽ ﺳﺒﺐ ﺩﻭﺭﯼ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻗﺴﻢ ﺳﺨﻨﻬﺎ
ﺁﻥ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻧﺸﻨﯿﺪﯾﻢ،شنیدیم
از وحشی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر