عجم زنده کردم بدین پارسی
بر آوردم از نظم کاخی بلند
که از باد و باران نیاید گزند
نمیرم از این پس که من زنده ام
که تخم سخن را پراکنده ام
دمی راحت نخوابیدیم اینجا
اگر گفتم که تو راحت بخوابی
پشیمانم بیا مرد حسابی
کاش نبودند آخوندها تو شهر قم
یا شرح مزخرفات وی بشنیدست
بعد از دوسه صد خنده چنین خواهد گفت
کاین صد کپه کلهء امامش ریدست
که روح بخش جهان است نام آزادی
به پیش اهل جهان محترم بود آنکس
که داشت از دل و جان احترام آزادی
هزار بار بود به ز صبح استبداد
برای دستهء پا بسته شام آزادی
اگر زمانه به من فرصتی دهد یک روز
کشم ز مرتجعین انتقام آزادی
در بیم ز صاحبان دیهیم نشد
ای جان به فدای آنکه پیش دشمن
تسلیم نمود جان و تسلیم نشد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر